مجله زندگی ایده آل – فرید عطارزاده: برای تفریح، خوشگذرانی و سفر کدام را انتخاب می‌کنید؟ خودرو، هواپیما، قطار و…؟ از همین‌جا به شما هشدار می‌دهیم کمربندها را محکم ببندید چون می‌خواهیم شما را با واقعیت جدیدی روبه‌رو کنیم: هواپیمای دونفره! بله، درست خواندید. عاشقان پرواز بدون آنکه خلبان ایرلاین‌ها شوند هم می‌توانند به رویای خود برسند و سوار بر هواپیماهای کوچک به آسمان‌ها بروند.

تمام کاری که باید انجام دهید هم این است که دوره‌های کلاس‌های خلبانی در آموزشگاه‌های خصوصی را بگذرانید و به قول خودمان گواهینامه پرواز بگیرید. سپس پول‌تان را بردارید و به جای خرید خودرو یک هواپیما بخرید. این روزها همه اینها به‌راحتی در دسترس است و با یک اشاره به دست‌تان می‌رسد. نگران انتخاب مدل هواپیما هم نباشید. به اندازه کافی از این دست هواپیماها وارد کشور شده و خرید و فروش می‌شود که با هر بودجه‌ای می‌توانید آنها را تهیه کنید. اگر می‌خواهید از همه فوت و فن‌های بازار هواپیماهای دونفر باخبر شوید، این گزارش را بخوانید.

چرا هواپیما بخریم؟

شاید برای شما هم این سوال به وجود آمده باشد که اصلا به چه دلیلی باید به خرید هواپیماهای دونفره فکر کنیم؟ در جواب باید گفت مهم‌ترین دلیل آن خلاص شدن از ترافیک و تاخیرهای ناوگان حمل‌ونقل عمومی است. وقتی قرار است در ترافیک اعصاب خردکن جاده‌ها گیر کنیم یا حرکت هواپیما، اتوبوس و قطار با چند ساعت تاخیر و خاطره‌سازی همراه باشد، چه چیزی بهتر از هواپیمای دونفره؟!

دلیل دوم آنکه این هواپیماها سرعت بالاتری نسبت به قطار و خودرو دارند؛ مثلا طی کردن مسافت تهران تا رشت که با خودرو (اگر ترافیک نباشد) حدود شش ساعت طول می‌کشد با این هواپیماها بین دو تا سه ساعت زمان می‌برد. نکته برتری سوم هم امنیت بالای این نوع سفر است. احتمال وقوع حادثه مرگبار در این هواپیماها تقریبا صفر ارزیابی می‌شود چون به لحاظ فنی طوری طراحی شده‌‌اند که در صورت وقوع مشکل در موتور مسافت تا فرود را با کمک جریان باد می‌توانند طی کنند و علاوه بر آن به چتر نجات هم مجهز هستند.

قیمت هواپیماها چقدر است؟

همین حالا کافی است دست به جیب شوید و با ۷۵ میلیون تومان یک هواپیمای ایکاروس سی ۲۲ دست دوم بخرید. اگر هم مایلید بیشتر هزینه کنید. هواپیماهای دونفره تا ۵۰۰ تا۶۰۰ میلیون تومانی و حتی بیشتر هم وجود دارد؛ البته بعید است باز هم قیمت‌شان به بعضی خودروهای پورشه و مازراتی که در خیابان‌های شهر جولان می‌دهند، برسد. شنیده‌های ما حاکی از آن است که لوکس‌ترین هواپیماهای خصوصی وارداتی با حرفه‌ای‌ترین آپشن‌ها حدود یک میلیارد تومان قیمت دارد و حدود سه ماه پیش وارد ایران شده است.

یک نکته مهم!

حواس‌تان باشد با توجه به بُرد نهایتا هزار کیلومتری این هواپیماها، در صورت اخذ مجوزهای لازم اگر خیلی خوش‌شانس باشید نهایتا می‌توانید به کشورهای دور و اطراف خودمان سفر کنید. در مورد شرایط خرید هم فعلا به این صورت است که نصف مبلغ را در زمان ثبت‌نام می‌پردازید و بقیه پول هنگام دریافت هواپیما که احتمالا دو، سه ماه بعد خواهد بود. اگر پول خرید هواپیما را ندارید به عنوان آخرین راه‌حل می‌توانید به اجاره کردن آن فکر کنید. در حال حاضر هزینه یک ساعت اجاره هواپیمای فوق‌سبک حدود ۲۵۰ هزار تومان است.

هزینه دوره‌های آموزشی

طی کردن کل پروسه آموزش و اخذ گواهینامه رقمی حدود ۱۵ میلیون تومان خرج روی دست‌تان می‌گذارد و بین دو تا شش ماه طول می‌کشد. شما در این راه باید ۶۰ ساعت تئوری و ۴۰ ساعت آموزش عملی ببینید. اولین گواهینامه‌ای که داده می‌شود، «پی‌پی‌ال» نام دارد که فقط برای استفاده شخصی و هواپیمای تک‌موتوره است. بعد با بالا رفتن ساعات پرواز پای گواهینامه «سی‌پی‌ال» وسط می‌آید که صاحب آن حق استفاده تجاری دارد و می‌تواند هواپیمای دوموتوره هم براند. اطلاعات کامل‌تر این دوره‌‌ها را در قسمت انتهایی گزارش آورده‌ایم.

کجا نگه داری کنیم؟

اگر از مرحله خرید هواپیما و گذراندن دوره‌های آموزشی به سلامت عبور کردید، تازه وارد بحث شیرین هزینه‌های جاری نگهداری می‌شوید. همان‌طور که سرویس و نگهداری خودروهای لوکس مخارج زیادی روی دست مالکان‌شان می‌گذارد، این هواپیماها هم هزینه‌های سرسام‌آوری دارند. در درجه اول اینکه برای نگهداری هواپیما باید به یک فرودگاه نزدیک محل سکونت‌تان مراجعه کنید تا آنها آشیانه در اختیار شما بگذارند.

این هزینه هم بنابر محل زندگی شما متفاوت است؛ مثلا سپردن هواپیما به فرودگاه نظرآباد کرج ۹۰۰ هزار تومان، فرودگاه مشهد ۹۰۰ هزار تومان و شیراز ۷۰۰ هزار تومان درماه آب می‌خورد. به این مبلغ باید هزینه روغن، لنت، سرویس قطعات و. . . را هم اضافه کنید. ضمن اینکه هواپیما حتما باید بیمه باشد که برای آن هم باید سالانه حدود دو تا چهار میلیون تومان ناقابل کنار بگذارید. در کل هزینه‌های جاری هواپیما ماهانه یک و نیم میلیون تومان تخمین زده می‌شود. خلاصه بهتر است از ابتدا همه هزینه‌ها را حداقل سرانگشتی حساب کنید چون بعدا اگر پشیمان شوید، فروش هواپیما به‌راحتی فروش پراید نیست!

کجا می‌توانیم برویم؟

با این هواپیما به هر مقصدی که دوست دارید می‌توانید سفر کنید. در مورد سفرهای داخلی می‌توانید در همه فرودگاه‌های کشور به جز فرودگاه امام‌خمینی (ره)، مهرآباد، مشهد و اصفهان فرود بیایید. برای این کار البته باید یک روز قبل از پرواز، ارتفاع و خط هوایی خود را به برج مراقبت اعلام کنید تا از سازمان هواپیمایی کشور مجوز پرواز اخذ کنید. استفاده از فرودگاه مقصد هم هزینه خاصی ندارد فقط باید طوری برنامه‌ریزی کنید که به شب نخورید چون پرواز در شب برای این هواپیماها ممنوع است.

چه افرادی  مشتری این هواپیماها هستند؟

کاربرد هواپیماهای اولترالایت در ایران چیست و مشتریان آن از چه قشری هستند؟ مدیر یکی از سایت‌هایی که به‌طور تخصصی در این حوزه فعالیت می‌کند به «زندگی ایده‌آل» می‌گوید: «مشتریان ایرانی سه گروه هستند؛ یک گروه ثروتمندان که فقط با هدف فخرفروشی سراغ این نوع وسیله نقلیه می‌روند. گروه دوم عاشقان پرواز که وضع مالی خیلی خوبی هم ممکن است نداشته باشند و به همین خاطر سراغ هواپیماهای ارزان قیمت‌تر می‌روند و گروه سوم هم تجار و افرادی که به دلیل ضرورت‌ شغلی باید در مسیر مشخصی دائم در حال رفت و آمد باشند. »

حسین دهقان در ادامه توضیح می‌دهد: «در ایران معمولا با اهداف تفریحی از این هواپیماها استفاده می‌شود اما در سایر کشورها برای اهداف جدی‌تری مثل حمل دارو یا کارهای امدادی هم مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد. شاید به دلیل همین رویکرد غیرجدی تاکنون ۲۵۰ دستگاه از این هواپیماها فروش رفته است؛ البته کم بودن تعداد فرودگاه‌ها در کشور هم بی‌تاثیر نیست. به‌طور مثال در آمریکا ۵هزار فرودگاه وجود دارد که در حال سرویس‌دهی به این گونه از هواپیماهاست.»

او در پاسخ به این سوال که چرا شرکت‌ها به صورت اقساط اقدام به واگذاری نمی‌کنند هم می‌گوید: «هنوز به‌طور جدی سرمایه‌گذاران وارد این حوزه نشده‌اند و شرکت‌هایی که در حال فعالیت هستند منابع مالی لازم برای فروش اقساطی را در اختیار ندارند.» دهقان وقوع سوانح برای این هواپیماها را طبیعی می‌داند و تاکید می‌کند: «هواپیماهای فوق سبک طوری طراحی شده‌اند که احتمال حادثه منجر به مرگ در آنها تقریبا صفر است. در ایران فقط در سال ۸۸ برای یک هواپیمای ایرانی حادثه منجر به مرگ رخ داد وگرنه در موارد دیگر سرنشینان سالم بودند.»

اینجا همه‌چیز هست!

یکی دیگر از فروشندگان این هواپیماها که به شهرت خاصی در زمینه خرید و فروش هواپیماها رسیده و بچه‌ مایه‌دارها برای خرید سراغ او می‌روند در مورد هزینه‌های نگهداری این هواپیماها می‌گوید: «همه فرودگاه‌های کشور سرویس‌ها را ارائه می‌دهند. لنت، روغن و. . . هم خود ما داریم و اگر قطعه خاصی مورد نیاز باشد از کشورهایی مثل آلمان وارد می‌کنیم.» او در مورد بُرد پرواز این هواپیماها می‌گوید: «فاصله تهران تا کیش را با یک باک چهار ساعت و نیم می‌توانید طی کنید و حداکثر سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت است.» او در ادامه تاکید می‌کند: «حتما دوره‌های آموزشی را باید سپری کنید.

ما خودمان کلاس آموزشی هم داریم که زیر نظر سازمان هواپیمایی کشور است. اگر در کشوری مثل فیلیپین دوره ببینید، ممکن است سازمان هواپیمایی گواهینامه آنها را به رسمیت نشناسد و دچار مشکل شوید اما ما زیر نظر سازمان هواپیمایی کار می‌کنیم.» این فروشنده هم به امنیت بالای این نوع سفر اشاره می‌کند و اینکه تا حالا هیچ‌کدام از این هواپیماها در ایران دچار سانحه نشده است؛ البته این نکته آخر را ایشان خلاف واقع فرمودند چون همین چند وقت پیش سانحه‌ای در نزدیکی آبیک قزوین پیش آمد که خوشبختانه سرنشینان آن سالم ماندند. حکمت‌الله هاشمی، معاون امداد و نجات هلال احمر استان قزوین درباره آن حادثه می‌گوید: «با اینکه محل وقوع حادثه مزبور در حوزه استحفاظی ما نبود اما ما از وقوع آن اطلاع پیدا کردیم ولی قبل از ما خود شرکت واردکننده هواپیما به سرعت امدادرسانی کرده بود.»

در دنیای آموزشگاه های خلبانی ساعت چند است؟

اینجا آخر دنیاست؛ آرزوی تحقق‌نیافته دوران بچگی خیلی از ما. همان موقع‌ها که یاد گرفتیم بنویسیم بابا نان را به خانه آورد، کمی بعد‌تر از آن یاد گرفتیم بنویسیم که می‌خواهیم در آینده چه‌کاره شویم. ولی آن زمان‌ها که با ذوق و شوق می‌نوشتیم می‌خواهم خلبان شوم، نمی‌دانستیم برای تحقق این رویای‌مان، نان پرهزینه‌ای را باید صرف کرد و پدران خیلی از ما نمی‌توانند نان این آرزوی ما را به خانه بیاورند ولی در عوض آنهایی که در آسمان‌ها هستند و توانستند به این آرزوی‌شان رنگ واقعیت ببخشند می‌گویند شهر را رها کن، اینجا خدا نزدیک‌تر است. . .

برخورد از نوع نزدیک

«قابل توجه دانشجویان محترم؛ آن دسته از دانشجویانی که موفق به قبول شدن در آزمون پایان دوره نشوند، از معرفی آنها به خط پرواز جلوگیری به عمل خواهد آمد.» این نمونه‌ای بود از هزاران اطلاعیه‌ای که روی برد یکی از آموزشگاه‌های خصوصی خلبانی زده شده بود. در اینجا همه اطلاعیه‌ها از این دست است و دیدن چنین چیزهایی برای کسانی که در رشته‌های دانشگاهی درس می‌خوانند جالب به نظر می‌رسد.

اولین چیزی که در اتاق یکی از این آموزشگاه‌ها توجهم را جلب می‌کند، مقدار زیادی کتاب‌های آموزشی زبان انگلیسی است که روی میز قرار دارد و مرا به این اشتباه می‌اندازد که شاید وارد یک آموزشگاه زبان انگلیسی شده‌ام. اولین سوال آنها این است که آیا برای خودم می‌خواهم و وقتی می‌گویم بله، در مورد وضعیت نظام وظیفه‌ام سوال می‌پرسند. زمانی که خیال‌شان از این بابت راحت شد، شروع به توضیح دادن می‌کنند. برای این آموزشگاه‌ها وضعیت نظام وظیفه دانشجویان بسیار مهم است؛ یا باید سربازی رفته باشید یا دارای معافیت پزشکی، کفالت و… باشید یا در دانشگاه دیگری مشغول به تحصیل بوده و دارای معافیت تحصیلی باشید چون این آموزشگاه‌ها نمی‌توانند برای شما معافیت تحصیلی صادر کنند.

در مورد نوع دوره‌ها و نحوه انجام آنها توضیح می‌دهد که در تمام آموزشگاه‌ها برای دریافت مدرک خلبانی سه دوره باید طی شود. این دوره‌ها به ترتیب شامل مقدماتی (PPL)، متوسط (CPL) و پیشرفته (IR) است. بعد از دریافت مدرک مرحله مقدماتی، شما می‌توانید در هواپیمای شخصی دونفره‌تان بنشینید و با خیال راحت پرواز کنید! اما اگر می‌خواهید در ایرلاین‌ها مشغول به کار شوید باید تا آخر، دوره پیشرفته را طی کنید. دختر و پسر هم ندارد؛ همه می‌توانند در این آموزشگاه‌ها ثبت‌نام کنند. می‌دانستید در حال حاضر ما در ایران خلبان خانم داریم و در ایرلاین‌ها مشغول به کارند و پرواز هم می‌کنند؟!

سلام کاپیتان

به آموزشگاه دیگری که از معتبر‌ترین آموزشگاه‌های خلبانی خصوصی است، می‌روم. در کلاس‌های طبقه پایین عده زیادی دانشجو با لباس‌های تمیز و اتوکرده خلبانی در حال امتحان دادن هستند و مربی آنها هم در بین صندلی‌ها راه می‌رود تا از تقلب‌های احتمالی جلوگیری کند. در اکثر این آموزشگاه‌ها پوشیدن لباس خلبانی برای دانشجویان الزامی است. در طبقه بالا شدیدا جو پرواز حاکم است. همه با لباس‌های فرم خود با جنب و جوش خاصی مشغول رفت و آمد هستند. روی در و دیوار هم تا دل‌تان بخواهد عکس هواپیما و پرواز به چشم می‌خورد. اینجا هم قیمت‌ها تقریبا همان حدود است.

یک برگه به دست من می‌دهند که در آن ضوابط آموزشگاه درج شده است؛ انواع و اقسام مقررات مانند هر موسسه دیگر. در این برگه هم آمده پوشیدن لباس فرم الزامی است و تاکید شده Rating یا همان درجه هم باید روی شانه نصب شود. لباس فرم تابستان شامل پیراهن سفید فرم هوانوردی، شلوار سورمه‌ای ساده و جوراب مشکی و لباس فرم زمستان هم همان لباس فرم تابستان به اضافه کت سورمه‌ای است. Rating‌ها را هم مسوول آنجا این طور برای‌مان توضیح می‌دهد: «قبل از اولین پرواز یک خط باریک روی شانه (در عکس ثبت‌نام هم باید این نشانه باشد)، بعد از اولین پرواز یک خط پهن، بعد از اخذ گواهینامه دوره متوسط دو خط پهن و بعد از اخذ گواهینامه دوره پیشرفته سه خط پهن قرار می‌گیرد.»

منبع:بروزخبر
بازنشر : یوتجارت